24 MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 41.2021 HET DUO studies wijzen er wel op dat zij die boodschap niet zelf creëren. Het is evident dat een medium als Facebook uitdagende internettrollen en polariserende figuren faciliteert door hen een platform te geven, maar dat zijn doorgaans figuren die in het echte leven ook zulk gedrag vertonen. In die zin zijn ook de issue communities maar een weerspiegeling van de realiteit. Alleen blijft de mogelijkheid om buiten je fysieke grenzen te breken met die boodschap een versneller, en dat speelt natuurlijk minder bij een netwerk dat zich lokaal beperkt.” Meta Heet het probleem niet gewoon Facebook, of beter: Meta, de nieuwe naam van het bedrijf boven Facebook, Instagram en Whatsapp? Poels: “Er is nog veel mogelijk in de interactie tussen mens en technologie, maar wat er werkt, is niet meteen duidelijk. En dan is de alomtegenwoordigheid van Facebook niet goed voor de potentiële innovaties rond online communitybuilding. Die krijgen of geen ruimte, of ze worden opgekocht. Onlangs was Clubhouse even een ding, met zogenaamde audio-rooms waar je naar anderen kon luisteren en verdergaan, volgens andere principes en vooral volgens een ander gebruik van data.” Een knikkende Poels: “Voor kmo’s lijkt het op het eerste zicht interessant om via Facebook en Instagram te communiceren, maar de data over hun eigen klanten zijn niet van hen. Door daar op in te spelen, krijgen kleinere, meer ethische platformen in de toekomst wellicht nog een kans.” VERSTERKING “Het meeste succes hebben we in gemeenten die al buurtgericht zijn”, aldus Gallens (l.). praten. Maar zowel Facebook als Twitter hebben vandaag ook audio-rooms.” “Ik geloof vast dat Facebook zijn eigen grootste vijand is”, gaat Gallens verder. “Privacy-inbreuk na privacy-inbreuk doen ze zichzelf pijn. Besturen waar wij mee werken, kunnen het zich vandaag almaar minder permitteren om op Facebook te steunen voor hun communicat ie. Alternatieve platformen moeten blijven Hooked! Hoe boren die sociale media zich toch in onze dagelijkse routine, vraagt iedereen zich wel eens scrollend af. Eén verklaring is beschreven door de Amerikaan Nir Eyal, met het HOOK-model. Het is een patroon van gewoontevorming, dat – als het goed gaat – een perpetuum mobile in ons gedrag wordt. De trigger start alles: een link naar een applicatie, een app-icoon op onze telefoon – iets alomtegenwoordig in elk geval. Eens op de website wordt er een actie gevraagd, zoals een account aanmaken. Deze stap wordt zo eenvoudig mogelijk gemaakt, nog het liefst door in te loggen met je al bestaande Facebook- of Google-account. Na deze actie volgt de beloning, in de vorm van een oneindige stroom aan beelden of berichten, die bovendien elke keer dat je de HOOK passeert anders is. De laatste fase is de investeringsfase, waar telkens iets kleins van je gevraagd wordt. Stuur enkele vrienden eens een trigger, werk dat prof iel af met enkele persoonlijke details, of – idealiter – post zelf een beeld of bericht. In dat laatste geval heb je zelf gezorgd voor je eigen trigger voor een nieuw rondje, want je wil natuurlijk weten of er iemand jouw post leuk vond. Post je niks, dan vraag je je vast af wat het almaar veranderende aanbod nu weer in petto heef t – en wordt je trigger intern. You’re hooked!
RkJQdWJsaXNoZXIy MTg3Nzk=