HET DUO 22 MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 43.2022 nationalistische beweging en de opkomst van extreemrechts, en voor de moeilijkheden in het onderwijs dat overspoeld werd met migrantenkinderen. Het boek geeft in dit eerste deel géén conclusies of oplossingen, maar biedt wél een veelzijdig beeld van België als migratieland met de nodige context en inzichten om het land vandaag te begrijpen. Boeiend in het licht van de vluchtelingen uit Oekraïne. Dé perfecte groep “De vluchtelingenstroom uit Oekraïne is veel groter dan elke andere instroom die België al gekend heeft”, weet Naegels. “Naar schatting zouden er zo’n 200 000 Oekraïners naar ons land komen. Ter vergelijking: vorig jaar dienden iets minder dan 26 000 mensen een verzoek in voor internationale bescherming, en dat was al een erg hoog cijfer. Maar in tegenstelling tot andere asielzoekers, die doorgaans van buiten Europa komen en andere religies en Italianen de Belgische steenkoolproductie op peil. Daarna sloot België akkoorden met Turkije en Marokko – vrienden van Europa – en organiseerde het zelf de immigratie: de gastarbeiders werden met bussen in het land van herkomst opgehaald. Zonder het te beseffen hadden ze een immense impact op economisch, demografisch, cultureel en politiek gebied, tot op vandaag. Complex migratieland Naegels geeft de onwetende Italianen en de hoopvolle Marokkanen en Turken in zijn boek een stem en maakt vooral duidelijk dat onze migratiegeschiedenis niet losstaat van de internationale politieke geschiedenis, met de Koude Oorlog, de dekolonisaties, de machtsstrijd in het Midden-Oosten en de Europese eenmaking op de achtergrond. Hij plaatst de ervaringen van de nieuwkomers naast die van de autochtone Belgen, heeft ook oog voor de spanningen in de Vlaamsgewoontes hebben, zien we de Oekraïners als dé perfecte groep vluchtelingen. “In het onderzoek naar migratie wordt er gesproken over de zogenaamde deserving refugees, ‘zij die het verdienen om opgevangen te worden’ in de ogen van de publieke opinie. De Oekraïners passen helemaal in dat beeld: ze hebben hun oorlog niet uitgelokt, ze hebben zich heel dapper getoond, het zijn vooral vrouwen en kinderen die zijn gevlucht, ze zijn christen, Europees…” “We mogen ons evenwel niet miskijken op die gelijkenissen die we op het eerste gezicht zien”, meent Lore Van Praag, directeur van het Centrum voor Migratie en Interculturele Studies (CeMIS). “Van de Oekraïense cultuur en geschiedenis weten we hoegenaamd niks. We beseffen ook te weinig wat het betekent om uit een oorlogssituatie te komen, met de nodige trauma’s tot gevolg. Ik vrees dat als mensen ervan uitgaan dat de Oekraïners BETER DOEN? “Het voordeel is dat de Oekraïners allemaal op ongeveer eenzelfde moment komen, met eenzelfde migratietraject”, zegt Lore Van Praag.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTg3Nzk=