COVERVERHAAL MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 42.2022 9 koos toen voor grafische vormgeving, omdat me dat de breedste vorming leek. Na mijn opleiding kookte ik halftijds in restaurant ’t Spreeuwke in Antwerpen en wijdde ik me halftijds aan de kunst. Daarna ging ik in een aantal bedrijven als grafisch vormgever aan de slag, onder meer in een fabriek voor neon- en plexireclame, waar ik afval uit de containers mocht meenemen. Dat heeft de voorliefde voor plexiglas inmijn kunstwerken gevoed. Ik werk er nog altijd graagmee. Ik vond het fijn omafval tot kunst te maken. Dat was toen een heerlijke tijd. Ik had een abonnement op The New Scientist, las Markies de Sade énWittgenstein, en dat alles beïnvloedde mijn kunst.” Te laat succes “Heb je soms spijt van je leven zoals het is gelopen?” vraagt Van Hoeydonck Van Kerckhoven op de vrouw af. “Goh, ik had graag wat sneller succes gehad”, antwoordt ze eerlijk. “Bij mij is dat pas de laatste tien jaar het geval, terwijl jij al twintig jaar eerder succesvol was. Vrouwelijke kunstenaarswerden vroeger toch echt veel minder ondersteund.” “Maar zo gemakkelijk heb ik het ook niet gehad, hoor”, reageert Van Hoeydonck. “Mijn leven is een aaneenschakeling van toevalligheden. Toen ik een expo over ruimtevaart hield, kwamen er toevallig twee mannen van het Kennedy Space Center op Cape Canaveral ERKENNING “Ik voel me absoluut geen grote kunstenaar. Hoe langer ik leef, des te kleiner en onbeduidender ik me voel”, aldus Paul Van Hoeydonck. Verborgen codes “Ons vrouwbeeld zegt veel over de maatschappij waarin we leven”, vindt Van Kerckhoven. “Vrouwen representeren de kracht om dingen in jezelf te laten groeien en worden ofwel verheerlijkt, ofwel verguisd. Ik gebruik in mijn werk verborgen codes om mensen in een soort van metastaat te brengen, zodat ze openstaan voor nieuwe inzichten.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MTg3Nzk=