COVERVERHAAL 10 MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 41.2021 die evolutie teruggeschroefd met de opkomst van nieuw rechts onder Ronald Reagan en Margaret Thatcher. Studenten zagen het nut niet meer in om op straat te komen en te betogen. Toen ik in 1981 terug in de VS kwam, waren heel wat van mijn vrienden hun job kwijtgeraakt; het bruisende stadsleven was stevig ingeperkt door die onzichtbare vijand die aids heette. Mensen werden opnieuw erg voorzichtig. Ze vreesden voor hun job, hun carrière, hun gezondheid.” Witte cisgendermannen Hoe ziet Ludo Abicht anno 2021 het bredere samenlevingsplaatje? “Ik denk dat we absoluut niet verdraagzaam met elkaar DISCUSSIE "Luisteren naar andere meningen lijkt mij een essentieel element in de opvoeding." omgaan. Die voortdurende polarisering in onze maatschappij is écht een stap achteruit. Als ik Anuna De Wever laatdunkend over ‘al die witte cisgendermannen’ hoor praten, denk ik: ‘dat is óók racisme!’. Zo kan je toch onmogelijk nog met elkaar in discussie gaan? Ik ben al 45 jaar zeer woke als dat betekent ‘je bewust zijn van onrecht en daar concreet iets tegen willen doen’. Als niemand je nog tegenspreekt en iedereen je naar de mond praat, daar word je alleen maar dommer van. Luisteren naar andere meningen lijkt mij een essentieel element in de opvoeding.” Israël-Palestina Een conflict waar de meningen onmogelijk méér verdeeld kunnen zijn, is dat in Israël en Palestina, en ook daar slaagt Abicht erin het debat open te houden en krijgt hij respect van beide kanten. “Ik sprak onlangs voor het Davidsfonds over het MiddenOosten en achteraf kwam een vrouw naar me toe die me vroeg: ‘Maar bent u nu voor de Joden of voor de Palestijnen?’ En ik zei: ‘Ja.’ Ik kan begrip opbrengen voor beide kampen. Al lijkt het nu dat we verder dan ooit verwijderd zijn van een oplossing.” “Ik heb joodse aangetrouwde familie in Tel Aviv en daar zie ik dat er door de bouw van de Israëlische Muur veel minder contact is tussen Joden en Palestijnen. Het is absoluut niet bevorderlijk voor de vrede als beide partijen elkaar niet meer kennen. Vroeger identificeerde 75 procent van de Amerikaanse Joden zich met Israël en dat zie ik wel duidelijk veranderen. Door de ruk naar uiterst rechts, het illegale nederzettingenbeleid en de militaire overmacht op de Palestijnen hebben onder anderen jonge Amerikaanse activisten de Palestijnse strijd herontdekt.” Abicht denkt evenwel niet dat een verschuiving in de Amerikaanse publieke opinie ook zal leiden tot een ander beleid. “Het blijft een marginaal gegeven. De progressieve flank van de democraten is minder invloedrijk dan luid, en Biden durft niet op te roepen tot een staakt-het-vuren, al spant secretaris-generaal van de Communistische Partij van Amerika. Dat was een erg boeiende tijd met veel diepgaande discussies. Zo zijn we geregeld met de Kings mee gaan betogen voor de mensenrechten en tegen racisme in Mississippi en Alabama.” Ruk naar rechts Maar die hoerastemming van de late jaren zestig en jaren zeventig keerde in de eighties. “Als je de Franse econoom Thomas Piketty leest, zie je dat de kloof tussen arm en rijk tussen pakweg 1880 en 1980 verdichtte door onder meer een betere sociale zekerheid en een aantal bewegingen die opkwamen voor de minderbedeelden. Maar rond 1980 werd
RkJQdWJsaXNoZXIy MTg3Nzk=