MUA39

COVERVERHAAL COVERVERHAAL MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 39.2021 11 10 MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 39.2021 middel om heel verschillende doelen mee te bereiken. Zoals een rolstoel? Eigenlijk wel.” Grand Slam Kan je dan vandaag wel leven van rolstoelten- nis? “Enkel als je de top acht haalt, want dan krijg je een loon als topsporter. Er is natuurlijk nu al het prijzengeld van gewonnen toernooi- en. Maar dat stelt, zeker in vergelijking met het reguliere circuit, niet veel voor. Behalve als het om de Grand Slams gaat. Opnieuw is dat veel minder dan bij de reguliere Grand Slams, maar het zijn wel mooie bedragen. Alleen, bij rolstoeltennis zijn ook die Grand Slams enkel voorbehouden voor de top acht van de wereld. Het is dus kwestie om daarbij PIJNPUNT “Bussen, trams en treinen zijn in België vaker niet dan wel gemakkelijk toegankelijk.” te komen om het een hele carrière financieel haalbaar te maken.” Dat doel lijkt zeker niet onhaalbaar, en niet alleen door Vandorpes talent. Hij behoort ook tot een generatie die, zeker in België, erg vroeg is kunnen beginnen met de sport. “Ik heb als kind bijna alleen maar tegen oudere spelers getennist. Sowieso waren er maar twee gespecialiseerde clubs, en daar zat op dat ogenblik niemand van mijn leeftijd. Dat begint nu beter te gaan. Voordien waren veel reguliere clubs beducht dat we met onze rolstoel hun veld zouden stukspelen, wat natuurlijk niet het geval is. Maar vandaag zijn we vaker en vaker welkom. Al wil dat nog niet zeggen dat het dan lukt, natuurlijk. De toe- gankelijkheid van veel clubs en velden durft nog wel eens stokken in de wielen te steken.” “Sowieso gaapt er nog een kloof met landen als Nederland, de Verenigde Staten en Japan, die op vlak van infrastructuur en ondersteuning voor paralympische sporten veel verder staan. En niet alleen op sportvlak. Het verschil met toegankelijkheid voor rolstoelen in het alge- meen tussen België en pakweg Nederland is toch wel groot. Ik ga met de elektrische fiets naar de Stadscampus en maar goed ook, want met het openbaar vervoer zou dat een onmogelijke zaak zijn. Dat is toch echt een pijnpunt, hoor. Bussen, trams en treinen zijn vaker niet dan wel gemakkelijk toegankelijk. Als je dat vergelijkt met Nederland, of zelfs Londen, waar buschauffeurs eenvoudig een rolstoelplatform uitklappen, dan hebben we in ons land nog een hele weg te gaan. Op de universiteit zelf lukt het meestal wel, zeker in de nieuwere gebouwen. Maar pakweg Gebouw R op de Stadscampus is nog een onderneming.” Medaille Dat zal ook in Japan – nog zo’n voorbeeldland – een stuk beter gaan, wanneer Vandorpe er deze zomer zijn eerste Paralympische Spelen beleeft. Hij heeft er een extra jaar op moeten wachten, maar nu gaat de droom dan toch in vervulling. Al was bij het ter perse gaan de twijfel over of de Spelen zouden doorgaan bachelorstudent rechten aan UAntwerpen. “Als topsporter mag ik mijn studiepunten spreiden over meerdere jaren, anders zou de combinatie niet haalbaar zijn. Ik ben nu twee jaar bezig, aan mijn eerste bachelorjaar. Hoe lang ik over de hele opleiding zal doen, weet ik niet. Maar dat kan gemakkelijk tien jaar duren. Sowieso zie ik rechten als iets om achter de hand te hebben voor na mijn sportieve carrière – die krijgt voorrang. De kans dat ik niet altijd zal kunnen leven van mijn sport is natuurlijk bestaande, en daar wil ik op voorbereid zijn. Maar werken als bijvoorbeeld advocaat lijkt me zeker erg boeiend. Ik hou van het recht als onderwerp op zich, al trekt het me vooral aan als een 'My wheelchair is a tool, just like law’ Law student Jef Vandorpe, 19, will soon be heading to the Paralympic Games in Tokyo, where he will compete against the world’s best wheelchair tennis players. It will be Vandorpe’s first time at the Games, but the UAntwerp student is in with a chance at a medal, especially in doubles. His doubles partner will be Joachim Gérard, a Belgian who is ranked third in the world. Outside of doubles, he is Vandorpe’s main competitor in our country. ‘People sometimes ask me if I look up to Gérard, who’s older and has been really successful. I don’t really understand that. Although I obviously have a great deal of respect for him, I want to beat him in the Belgian championship. That won’t happen if I look up to him too much.’ This response is characteristic of Vandorpe’s winner’s mentality. To him, the fact that he plays tennis in a wheelchair does not make him fundamentally any different from other athletes who do not have disabilities. It’s not a big deal to him. Vandorpe’s trainer is Laurence Courtois, a former champion in able-bodied tennis. Vandorpe was the first wheelchair athlete ever to attend the elite sports training school in Wilrijk. As a youth athlete, he sometimes played against able-bodied players in tournaments that didn’t have separate competitions for wheelchair users. ‘My wheelchair isn’t a point. It’s a tool that I use to achieve a goal. Just like law, my study programme, which is a means I can use to achieve certain ends. I’ve learnt to see opportunities instead of limitations, and to seize those opportunities.’ E UAntwerpenaren op de Olympische Spelen Rolstoeltennisser Jef Vandorpe is niet de enige UAntwerpen-gezant die deze zomer naar Tokio trekt. Als alles volgens plan verloopt en blessures geen roet in het eten strooien, krijgt hij in de Japanse hoofdstad het gezelschap van Renée Eykens en Christian Iguacel. Beide atleten studeren revalidatie- wetenschappen en kinesitherapie. Eykens loopt de 800 meter; Iguacel maakt deel uit van de Belgian Tornado’s op de 4x400 meter. UAntwerpen is – traditioneel – ook goed vertegenwoordigd in de spelersgroep van de Red Lions, de nationale hockeyploeg. Arthur De Sloover is student toegepaste eco- nomische wetenschappen. Felix Denayer en Alexander Hendrickx hebben hun TEW-diploma reeds op zak: Felix zwaaide af in 2015, Alexander in 2018. ik heb al spelers uit de top acht verslagen, dus het kan wel. Maar dan heb ik natuurlijk mijn beste spel nodig. In het dubbelspel is het anders. Daar dubbel ik met Joachim Gérard, die dit jaar nog de Australian Open heeft gewonnen. Samen zijn we een van de beste zes dubbelteams van de wereld, dus daar moet een medaille mogelijk zijn. Ik ben in elk geval in vorm. Ik heb net twee weken toernooien gespeeld en ben daardoor een plekje op de wereldranglijst gestegen. Nu is het in de eerste plaats zaak om te slagen voor mijn examens. Want een tweede zit, dat kan ik dit jaar echt niet gebruiken.” nog niet volledig weggenomen, en wist nie- mand welke maatregelen er zouden gelden, behalve dat ze stringent zouden zijn. “De enige zekerheid is dat het extra-sportieve niet zoals bij andere edities zal zijn, en dat is wel jammer. Ik hoor waaien dat je na een nederlaag de Spelen zou moeten verlaten, waardoor je niet kan ontspannen en genieten van de andere sporten. En er zouden bub- bels gelden voor atleten van dezelfde sport, wat toch ook anders is dan de naar verluidt magische sfeer in het atletendorp. Maar goed, het is een fantastische wedstrijd en daar kijk ik heel erg naar uit. Op papier ben ik in het enkelspel geen medaillekandidaat, maar