MUA33

HET DING 16 MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 33.2019 · kleine reactor voor het Departement Chemie, Onderzoeksgroep Plasmant · opgebouwd uit RVS, kwartsglas, koper en teflon · toestel wordt onder hoogspanning gezet · er gaat een speciale glazen kolf over die plasma kan bestuderen · toestel lijkt vrij eenvoudig, maar is erg hightech · doctoraatsstudent onderzoekt het proces in de reactor Gliding Arc Plasmatron (GAP) winkel. Je kan een deurklink uit hoogwaar- dig aluminium frezen, maar evengoed in de Brico kopen. Voor grotere aantallen of zeer grote stukken hebben we wel contacten in de industrie. Maar daar zijn de wachttijden langer en is de kostprijs hoger. We besteden dus alleen uit als de nood er is.” Almaar ingewikkelder Voor de start van de eengemaakte Universiteit Antwerpen waren er meerdere werkplaatsen. Nu zijn er her en der nog wel wat departementen of labo’s die kleine installa- ties hebben, maar al het grote materiaal staat nu op Campus Groenenborger. Vroeger werd alles uitge- tekend op de tekenplank, nu in 3D-ontwerppakketten op de computer. Dan volgt er feedback van de weten- schapper. Is het wat hij of zij verwacht? In welk materiaal moet het gemaakt worden? In messing, of toch maar in aluminium? “Er volgt een dialoog tussen de experts die de toe- stellen kunnen maken en de wetenschappers die soms met onrealistische wensen komen. Er wordt teruggekoppeld tot er een compro- mis is.” Dan wordt een bestek opgemaakt. Niet alleen de materiaalkost wordt berekend, ook de werkkosten. Vier vaste werknemers heeft de werkplaats, inclusief twee frezers/ draaiers, en een lasser/plaatbewerker. Sinds de herstructurering in 2013 is het aantal opdrachten met 60 procent gestegen. “We hebben nu meer dan 400 opdrachten per jaar”, zegt Van Loon. “De werkplaats is aan- gepast aan de moderne veiligheidsvereisten en er is een investeringsplan goedgekeurd waarmee voor een half miljoen euro nieuwe machines werden aangekocht. Om tegemoet te komen aan het stijgende aantal opdrachten, maar ook om ons te positioneren in de markt van moderne materialen en technieken. De opdrachten worden almaar ingewikkelder.” Bijzondere pipetten Het paradepaardje, Picomax genaamd, werd in april geïnstalleerd. Het toestel laat toe sneller te werken en meer complexe handelingen uit te voeren omdat het meer geïnformatiseerd is. Na de aankoop volg- den er verscheidene opleidingsdagen. Het spreekt voor zich dat de medewerkers een fascinatie voor wetenschap hebben. “Het is ons misschien niet altijd helemaal duidelijk waar het tot in het detail om gaat. Maar de grote lijnen moeten we wel kunnen begrij- pen”, zegt Van Loon. Recent kreeg zijn team ook giraf Dana op de tafel, geschonken door ZOO Antwerpen, en nu als leerinstrument te gebruiken voor studenten op Campus Drie Eiken. “De mensen van diergeneeskunde Je kan een deurklink uit hoogwaardig aluminium frezen, maar evengoed in de Brico kopen. Scientists are always testing the limits of technical possibility. Once a device can be purchased in a store, it is often of no relevance to research. The devices required by scientists are created in our university’s mechanical workshop: unique constructions and prototypes. Most of the objects are related to research, having been requested by the departments of Biology, Chemistry, Physics, Medicine (and Veterinary Medicine), Engineering and Pharmacy, and by bio-engineers. Some projects can take as little as 30minutes, while others require weeks. Very few projects are rejected. Industry contacts are available for larger numbers or very large items, although waiting times are longer and costs are higher. In the past, everything would be drawn on the drawing board. Now, it is done on the computer with 3D-design packages. This is followed by feedback from the scientist. Since the restructuring in 2013, the number of projects has increased by about 60%, and the teamnow handles more than 400 projects each year. E Nick Van Remortel puzzelden het skelet in elkaar, wij zorgden voor bouten en staaldraden.” Loyaliteit is er alleszins. De gepensioneerde glasblazer Raymond Robert, beter bekend als Mon Glas , is intussen 74 jaar oud en maakt maandelijks nog de verplaatsing vanuit Tremelo. Raymond werkte sinds 1975 in de werkplaats. Hij heeft Van Loon de stiel wat aangeleerd, want het ambacht is volledig aan het verdwijnen. “Wij herstellen glazen voorwerpen, zoals bijzondere pipetten. Er wordt minder van nul uit de basisgrondstof geblazen.” Als je weet dat er jaarlijks aan een honderdtal onderzoekthema’s wordt bijgedragen, kan je stellen dat de werkplaats mee aan de basis ligt van de wetenschappelijke output van onze unief. “Ik denk dat we het verschil kunnen maken in een bepaald onderzoek”, aldus Van Remortel. “Soms zitten de wetenschappers aan hun limieten. Ze tasten altijd de grenzen af van wat technisch mogelijk is. Als je een toestel gewoon in de winkel kan kopen, is de onderzoeksrelevantie weg.”