MUA25

COVERVERHAAL 8 MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 25.2017 P lechtig moment op een drui- lerige augustusdag: Bart Peeters ontvangt – 36 jaar na datum – eindelijk zijn diploma Germaanse. Dat lag stof te vergaren op de diplomadienst van onze universiteit. Nooit afgehaald, nooit nodig gehad. Hij krijgt meteen felicitaties van manager en broer Stijn. “Eindelijk een diploma!” “Toen ze vroeger op die formulieren van het PMS vroegen: ‘Wat wil je later worden?’, zei mijn vader altijd: ‘Vul maar ‘germanist’ in’”, vertelt Bart. “Dus dat deed ik dan. En toen ik dan later effectief een hogere studie moest kiezen en opnieuw die vraag kreeg, antwoordde ik: ‘Germanist zeker?’ En dat werd het dan.” “ Ons vader zei: ‘De universiteit zet je geest open’, dus mogelijk is mijn geest effectief geopend door mijn studie. Door op een diep- zinnige manier met Engelse grammatica of filosofie om te gaan, heb ik misschien ook wel geleerd op een diepzinnige manier met mijn gitaar of met mijn publiek om te gaan. Ik geloof wel dat het feit dát ik gestudeerd heb, geholpen heeft ommakkelijker en met minder stress met dingen om te gaan.” Acteur-architect Broer Stijn daarentegen was eigenlijk voor- bestemd om acteur te worden. “Nand Buyl bood mij op mijn 18de een contract aan als fulltime acteur, maar dat heb ik geweigerd, want ik wist toen al dat mijn toekomst elders lag. Al op mijn 12de zei ik dat ik architect wilde worden. Ik vond mijn opleiding archi- tectuur erg interessant. Ze heeft me niet alleen een fantastische vrouw opgeleverd, ik heb er vooral geleerd dat er geen waar- heden bestaan.” “Antwerpen had toen de beste architec- tenopleiding van Vlaanderen, met echte toparchitecten als prof. Die had- den allemaal hun eigen waar- heid, en ik ontdekte dat ik op zoek moest naar een genuan- ceerde eigen waarheid. Ik heb tijdens mijn opleiding vooral geleerd om analytisch te den- ken. Architectuur heeft weinig te maken met fantasie, het is leren in een logische volgor- de dingen aftoetsen. Dat doe ik nu ook nog in mijn job als artiestenmanager.” Prachtig in het blauw “Ik heb de voorbije maanden mijn nieuwe plaat Brood voor Morgenvroeg afgewerkt, en ik denk dat het mede dankzij mijn studie is dat ik in staat ben teksten scherper en beter te maken”, meent Bart. “Ik heb daar in Germaanse de nodige brain tools voor aangereikt gekregen. De opleiding stond toen bekend voor haar creatieve avonden. We staken in die tijd heel wat zotte revues in elkaar. Ik geef toe dat ik doorheen het jaar geen poot uitstak, maar als de blok eraan kwam, studeerde ik als zot. Ik had immers geen tijd om te bissen. Ik was wel meer geïnteresseerd in linguïstiek dan in literatuur. Ik had het er moeilijk mee als een professor Wildemeersch me vertelde hoe je een gedicht of de humor bij Paul Van Ostaijen moest interpreteren. ‘Dat bepaal ik zelf wel’, dacht ik dan. Ik heb mijn thesis en mijn papers dan ook vooral over exacte onderwerpen zoals partikelgrammatica geschreven. Er zijn me wel wat proffen uit mijn studententijd bij- gebleven, onder wie Frank Coppieters, de bezielende kracht van de theaterwetenschap- pen, en Libert Vander Kerken, de taalfilosoof die ik in het liedje Prachtig in het blauw laat opdraven: ‘Ik herinnerde me toen iets dat ik indertijd bij professor Vander Kerken las. Dat een plotseling besef van de oneindigheid een esthetische ervaring was.’” Beri Beri Zijn universitaire studie leverde Bart in elk geval wel vrienden voor het leven op: in zijn studententijd richtte hij samen met Hugo Matthysen, Jan Leyers en Mark Kruithof – zoon van Jaap Kruithof en nu zelf prof rech- ten aan de UGent – het groepje Beri Beri op, waarmee ze covers brachten op alle moge- lijke studentenbals in Antwerpen, Leuven en Gent. Ik was eerder voorbestemd voor een intellectualistisch bestaan in een laag struikgewas. Bart Peeters