MUA24

COVERVERHAAL 10 MAGAZINE UNIVERSITEIT ANTWERPEN 24.2017 halen moet aangaan, maar dat de verhalen jou komen zoeken. Ik was van plan om nooit over de Tweede Wereldoorlog te schrijven, maar dat proces-verbaal dwong me om er toch een boek aan te wijden.” “Na genoeg research te hebben gedaan, begon ik als het ware een stem te horen die alleen gericht was aan mij en aan niemand anders. Ik was zo gefixeerd op dat verhaal dat ik wil- de vertellen en die innerlijke stem, dat ik die MORELE PLICHT “Ik moet aanwezig zijn in het maatschappelijk debat”, vindt Olyslaegers. bedenking ‘heeft dit iets met mij te maken?’ in eerste instantie niet hoorde. Maar het verhaal van mijn grootvader heeft me ongetwijfeld beïnvloed. Of beter: het verhaal dat hij niet vertelde, want telkens als ik hem bij leven pertinente vragen stelde, scheepte hij me af met ‘Je kunt het niet begrijpen, want je hebt het zelf niet meegemaakt. Je moet het in zijn context zien.’ Dat was frustrerend. Ergens was er wel een woede in mij waarvan ik niet wist dat ik ze had, die me geïnstrueerd heeft. Diep in mij moet de ambitie gezeten hebben dat ik het wél begreep en het ook kon duidelijk maken aan een lezerspubliek.” Romancier-activist Aan de ene kant de meedogende roman- schrijver en aan de andere kant de meedo- genloze activist-columnist: het contrast kan nauwelijks groter zijn. “En toch ontmoeten ze elkaar”, weet Olyslaegers. “Zelfs die activist heeft verschillende gezichten: de ene wil van alles doen in de publieke ruimte, soep uitdelen aan daklozen en ‘geefpleinen’ organiseren, de andere kruipt achter zijn computer om via Facebook schrijnende maatschappelijke en politieke toestanden aan de kaak te stellen. In mijn hoofd zijn dat allemaal andere Jeroenen.” Voor zijn maatschappelijk engagement kreeg Olyslaegers in 2014 de Arkprijs van het Vrije Woord, een erg belangrijke prijs voor hem, want hier werd niet de romancier, maar de activist in de bloemetjes gezet. “Ik vind dat ik duidelijk aanwezig moet zijn in het maatschappelijk debat. Ik voel het als mijn morele plicht. Deze samenleving heeft mij bijzonder veel gegeven, ik ben opgeleid door kritische geesten die mij hebben gesti- muleerd om na te denken. Aan de universiteit was professor letterkunde Kris Humbeeck mijn maître de pensée . Hij heeft me geleerd om teksten kritisch te lezen, na te denken over de schriftuur, op een diepere manier naar oeuvres te kijken. Dat heeft in zekere zin mijn leven veranderd. Ik wil dingen terugge- ven, ook als dat soms in de vorm van kritiek als collaborateur die na de oorlog twee jaar in de gevangenis doorbracht. In hoeverre ver- klaart dat zijn mededogen met collaborateur Wilfried Wils in het boek? “Goh, het kan niet anders dan dat mijn eigen biografie het boek heeft beïnvloed, al ben ik daar pas nadat het boek geschreven was, achter gekomen. Als romancier voelde ik dat het verhaal op mijn deur kwam kloppen. Ik geloof immers dat je niet zélf achter de ver-